«۷۰ سی‌سی فیلر برای مچ پا!» این جمله که این روزها در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود، تصویری واضح از چرخه‌ای بی‌پایان را نشان می‌دهد؛ تغییر کوچکی که به تغییر بعدی ختم می‌شود و هرگز پایانی ندارد.
در دنیای امروز، فضای مجازی به آینه‌ای تبدیل شده که با فیلترها، رتوش‌ها و استانداردهایش، هر روز بخشی از بدن ما را زیر ذره‌بین میبرد و می‌گوید: «اینجا ایراد دارد، باید تغییر کند.» دیگر فقط لب و گونه نیست، حالا نوبت مچ پا و سرشانه شده و شاید فردا هم چیزهایی که اصلاً به ذهنمان نمی‌رسد. اما این بازی زیبایی، چه هزینه‌ای برای ما دارد؟
در اینستاگرام و تیک‌تاک، فیلترها و ویرایش‌ها، تصاویری از چهره‌ها و بدن‌هایی را نشان می‌دهند که با واقعیت فاصله زیادی دارند. پست‌هایی که بر زیبایی ظاهری تأکید دارند، بیشتر دیده می‌شوند و همین باعث می‌شود که افراد حس کنند باید مدام خودشان را تغییر دهند.
مقایسه‌ی مداوم با این تصاویر بی‌نقص، باعث اضطراب، افسردگی و کاهش اعتمادبه‌نفس می‌شود. بعضی افراد دچار اختلال بدشکلی بدن (BDD )شده و به جراحی‌های متعدد روی می‌آورند. همچنین، بسیاری به تأیید دیگران وابسته می‌شوند و ارزش خود را در تعداد لایک‌ها و کامنت‌ها می‌بینند.
خیلی‌ها برای رسیدن به این استانداردهای غیرواقعی، رژیم‌های سخت می‌گیرند، داروهای خطرناک مصرف می‌کنند و بارها زیر تیغ جراحی می‌روند. این فقط درباره‌ی خانم‌ها نیست؛ آقایان هم برای داشتن بدنی عضلانی و بدون چربی تحت فشارند و گاهی به مصرف مکمل‌های مضر یا تمرین‌های سنگین و غیرعلمی روی می‌آورند. اما این مسیر نه‌تنها سلامت روان، بلکه جسم آن‌ها را هم به خطر می‌اندازد.
